woensdag 20 december 2006

Cursus

Cursusbaas vraagt wie in de zaal ondernemer is (waarom weet ik niet meer). Ik steek braaf mijn vinger op, als enige van de circa 35 man/vrouw. In de pauze, kopje koffie, uit ik mijn zogenaamde verbazing dat ik uitzondering op de regel ben. Vertelt een mevrouw/collega spontaan dat ze ook voor zich zelf wil gaan beginnen. Goh, leuk, als wat? Als begrafenisondernemer. Goh, leuk, reageer ik met stalen gezicht. En eh, hoeveel doden heb je nou nodig om een beetje lekker te draaien? Want het draait natuurlijk allemaal om de knikkers. Eén dode per week, daar kun je aardig van bestaan. Aha. Maar ik wil het anders gaan doen dan de concurrentie hoor. Aha. Meer persoonlijk, met toegevoegde waarde. Dus meer dan ze alleen onder de grond stoppen? Precies, jij begrijpt me! Helaas was de pauze weer voorbij om dieper op de materie in te gaan. Ik denk dat ze verliefd op me is. En ze is lelijk, ongelooflijk!

1 opmerking:

Anoniem zei

Je denkt dat ze verliefd op je is. Niet dat ze je als potentiele klant ziet?
Is anders wel een zéér ondernemende instelling...