Mannenkerst

Hoofd Kerstzaken van onze familie is zondermeer Traagje, mijn vriendin, vrouw en toeverlaat. Gewoontegetrouw daalt rond de 23^e de doos met pieken en engelenhaar van zolder. Kerststress! Maar begint zij eenmaal te schmücken, dan is er geen redden meer aan. In een tijdsbestek van enkele uren baadt ons huis in een zee van kerstlichtjes (12 volt, CE-keurmerk), is het binnenmilieu één grote herfstoogst en schalt ‘Coming home for Christmas’ sfeervol door elke vleugel van ons landelijk paradijsje.

Helaas moeten we het dit jaar zonder de toewijding van Traagje doen, want ze zit al enige weken wegens zorgtaken in het buitenland. Wat resteert is een rompgezin: Benz en Tim, mijn 13-jarige zoon. Tim vindt eigenlijk alles saai, behalve voetbal, een sport die in Nazareth en Bethlehem nog wel wat promotie kan gebruiken.

Vanuit het Absolute Niets, de hemel van de Atheïsten, vroeg Tim gisteren of we nog een kerstboom zouden kopen. Een kerstboom?!? Tuurlijk jongen. Mist hij soms zijn moeder?

Wij een kerstboom, ik naar zolder. Aan Tim, tussen twee voetbaltrainingen door, de opdracht er ballen in te hangen. Dat was binnen vijf minuten gepiept.

Wat mij betreft is het wachten op het nieuwe jaar. Kan hij er lekker de fik in steken.